养心功用在还婴,肯使秋毫有妄情?二寸藤冠狂道士,一编蠹简老书生。
狐妖从汝作人立,金价在吾如十轻。
地肺终嫌近朝市,明年泝峡上青城。
结宇枫林下,久穷吾所安。
村深事自简,累少食差宽。
雨闇牛眠屋,泥深鸭满阑。
呼儿捣粉饵,准拟赛鄱官。
芙渠红绿亦参差,睡起烧香强赋诗。
万里锦城无梦到,岂惟虚负放灯时。
勘书窗下松明火,采药溪头槲叶衣。
只在人间人不识,秋风又见雁南飞。
簿领无时了,登临亦快哉。
楼危压城起,硖迮束江来。
病瘴抛书帙,思乡泥酒杯。
天寒水尽落,灩澦已崔嵬。
荡荡唐虞去日遒,孔林千载亦荒丘。
六经残缺幸可考,百氏纵横谁复忧。
释书恐非易论语,王迹其在诗春秋!君臣父子未尝泯,吾道尚传君但求。
昔我变姓名,钓鱼散花洲,有船不用楫,江急听自流。
即今客锦城,醉过百花楼,天风吹笋舆,快若凌空游。
月露浩无际,指点隘九州。
君看尘土中,颇有此乐不?题诗碧玉简,飞僊相答酬。
酒醒堕何处?楼台海山秋。
一室冷如冰,人疑在定僧。
手称丹灶火,纱护佛龛灯。
食减形虽槁,心虚气自凝。
平生坐忘论,字字欲铭膺。
风从北来不可当,街中横吹人马僵。
西家女儿午未妆,帐底炉红愁下床。
东家唤客宴画堂,两行玉指调丝簧。
锦绣四合如坦墙,微风不动金猊香。
我独登城望大荒,勇欲为国平河湟。
才疏志大不自量,西家东家笑我狂。
晨光残淡月,急点杀寒更。
历历记孤梦,悠悠带宿醒。
揽衣推枕起,乱发遶床行。
叹息人间事,还随初日生。