寂寂东窗午梦残,更堪春雨作春寒。
蛮童未报煎茶熟,一卷南华枕上看。
湘湖烟雨长蓴丝,菰米新炊滑上匙。
云散後,月斜时,潮落舟横醉不知。
展开阅读全文
今日之集何佳哉!入关剧饮始此回。
登山正可小天下,跨海何用寻蓬莱。
青天肯为陆子见,妍日似趣梅花开。
有酒如涪绿可爱,一醉直欲空千罍。
驰酥鹅黄出陇右,熊肪玉白黔南来。
眼花耳熟不知夜,但见银烛高花摧。
京华故人死太半,欢极往往潜生哀。
聊将豪纵压忧患,鼓吹动地声如雷。
市尘远不到林塘,嫩暑轩窗昼漏长。
蚕妾趁时争盐茧,农夫得雨正移秧。
徒行有客惊顽健,烂醉无人笑老狂。
却掩庵门径投枕,鼾声雷起撼藜床。
新得天台古涧藤,强扶衰疾蹋崚嶒。
登高临远虽多感,叹老嗟卑却未曾。
纸上是非难尽信,人间祸福有相乘。
早知等是枯鱼肆,乞水何须望斗升。
征途暗尽旧貂裘,归卧林间喜自由。
体倦尚凭书引睡,心安不假酒攻愁。
丹炉弄火经年熟,竹院听琴竟日留。
今旦理髯还一笑,白间时有黑丝抽。
插棘编箩谨护持,养成寒碧映沦漪。
清风掠地秋先到,赤日行天午不知。
解箨时闻声簌簌,放梢初见叶离离。
官闲我欲频来此,枕簟仍教到处随。
老厌人间事,闲知造物功。
草生三径绿,花发一窗红。
幽境嚣尘外,流年啸傲中。
所嗟侪辈尽,论旧只春风。
东偏隙地作疏篱,遇兴无非一笑时。
陪客投壼新罚酒,与儿门草又输诗。
山桃溪杏栽俱活,药鑱渔竿动自随。
家事犹令罢关白,固应黜陟不曾知。
腊近寒何薄,秋衣著尚宜。
年光祈雪见,节物卖灯知。
川日初沉後,楼钟欲动时。
东窗对儿子,相与细论诗。