醉眼常轻儿女曹,西游对客尚能豪。
缕金羯鼓龟兹乐,镂玉琵琶逻逤槽。
巫峡已回行雨梦,锦江空忆浣花遨。
闲情何计都除尽,为觅并州快剪刀。
明窗松石供琴荐,小鼎山泉煮药苗。
乞得奉祠还自愧,犹将名姓到中朝。
醉泛蜻蜓浦,咿哑一橹声。
陂塘秋水瘦,墟落暮烟生。
野店曾留醉,樵翁不记名。
相逢虽惘惘,懹抱已先倾。
展开阅读全文
秋风萧萧秋日薄,筑场获稻方竭作。
志士虽怀晚岁悲,农家自足丰年乐。
拨醅白酒唤邻曲,啄黍黄鸡初束缚。
长鱼出网健欲飞,新兔卧盘肥可哿。
躬耕辛苦四十年,一饱岂非天所酢。
书生识字亦聊尔,莫作扬雄老投阁。
百堂小益最初程,朱栈青崖照眼明。
十日经行图障里,时时马上听莺声。
水缩沙洲出,霜清木叶丹。
鹭群横澹霭,鸦阵报初寒。
冷落人情见,衰迟世念阑。
惟留一句子,村舍话团圞。
君似襄阳孟浩然,蹇驢风帽一癯仙。
清秋客路知无恨,满箸鱸鱼不值钱。
十月新霜兔正肥,佳人骏马去如飞。
纤腰嫋嫋戎衣窄,学射山前看打围。
麦熟与人同喜,虏骄为国私忧。
身似五更春梦,家如一宿山邮。
高名每惯習鑿齿,巨眼忽逢支道林。
共夜不知红烛短,对床空叹白雲深。
满前鐘鼓何曾忍,匝地毫光不用寻。
欲識天冠真面目,鳥啼猿啸總知音。