今年冬暖异常时,造物收功乃尔奇。
平野忽看吹雪片,清池俄复结冰澌。
飞蝗扫地无遗种,瑞麦连云有两岐。
想见市楼增酒价,深居袖手叹吾衰。
牵经引礼人谁听,是古非今世共憎。
何似对花倾绿酒,自歌一曲醉腾腾!
不解飞车越九州,青鞋处处为山留。
百年未尽且作梦,三日闲行聊散愁。
世上几经华表柱,尊前好在黑貂裘。
龙泉幸是无人斸,莫露光芒上斗牛。
破腊春先到,微阴日易醺。
鸟声犹寂寂,木意已欣欣。
云起山分叠,风生水蹙纹。
断肠何处笛,偏向醉中闻?
展开阅读全文
青松伐作薪,白玉碎作尘,虽云质已毁,见者犹悲辛。
磊砢任栋梁,温润中琮璧,岂以捐空山,遂比凡木石。
郦生吏高阳,马周客新丰,从来豪杰士,大指亦略同。
具区古大泽,烟水渺千里,可望不可到,中有隐君子。
图书兼河雒,成毁穷乾坤,有时跨蛟鲸,指撝雷雨奔。
嗟我独何人,乃许望颜色;逝将从之游,变化那得测?
收尽浮云见素娥,青天脉脉映明河。
时平里巷吹弹闹,岁熟人家嫁娶多。
高会不知清夜永,散归想见醉颜酡。
小窗灯火晶荧处,也有人廔七月歌。
缺月淡欲尽,老鸡鸣苦迟。
聊为待旦坐,不作感秋悲。
鲁叟一王法,豳人七月诗。
平生经世志,老死欲谁期?
闲愁那到野人边?万事元知合付天。
尽醉仅能三龠酒,新寒未办一铢绵。
邻僧每欲分斋钵,庙史犹来索社钱。
无地置锥真细事,不妨胸次日超然。
荷叶枯已尽,菊花残更香。
带酲尝野橘,和梦听啼螿。
鬓畔流年速,灯前旧话长。
寒龟且未死,不必恨楮床。
饥寒陷侵暴,其实可怜伤。
一事百自反,忿心冷如霜。
恕物学者心,省事虑亦长。
吾过固多矣,责彼何暇详!