试笔书盈纸,烹茶睡解围。
新蔬供冷面,熟练制单衣。
雏燕飞初稳,残花见渐稀。
年衰学不进,默默讼吾非。
山居苦无事,携稚出门行。
酒贱逢人醉,农闲到处耕。
巷牛听晚笛,池鹜唼枯萍。
东望生秋兴,楼台压缭城。
蘸岸烟波檥画船,幅巾萧散饯流年。
两行杨柳吹晴雪,只著啼莺未著蝉。
铸印大如斗,佩剑长挂颐。
不如茅屋底,睡到日高时。
讲诵多吴语,勾提学佐书。
夜分灯未彻,晨起发慵梳。
饱食园官菜,少留溪友鱼。
能怜乃翁病,身自举篮舆。
人生宦游亦不恶,无奈从来宦情薄。
既不能短衣射虎在南山,又不能斗鸡走马宴平乐。
惟有钓船差易具,问君胡为不归去?片云雨暗玉笥峰,斜日人争石旗渡。
渡头酒垆堪醉眠,白酒醇酽鲈鱼鲜;菰米如珠炊正熟,蓴羹似酪不论钱。
翁唱菱歌儿舞棹,醉耳那知朝市闹。
城门几度送迎官,睡拥乱蓑呼未觉。
名山有志未能酬,步屧东冈当出游。
小阁卷帘惊鹭起,清池投饵看鱼浮。
西风吹叶空多感,落日衔山尚小留。
儿老戍边归未得,淮南新雁又经秋。
碧天万里月正中,清夜弭节长生宫。
广寒忽堕人间世,但怪步虚声散瑶台空。
四山沉沉万籁寂,夭矫髯龙舞娱客。
弭貂老仙期不来,独倚栏干吹玉笛。
道人不怕九霄寒,银阙冰壶处处看。
天台四万八千丈,明年照我扶藜杖。
清晨推枕起,盥面吾事足;岂无扫洒役,出市待归仆。
小餮亦已省,尚进药盈掬整衣登北堂,危坐巾一幅。
徐行梧楸阴,爱此雨余绿。
幽鸟东山来,锵鸣若琴筑。
静听兴未阑,稚子报饭熟。
欣然往从之,宁计食不肉。
细浪随摇楫,新凉入岸巾。
断行初到雁,空担暮归人。
漫道贫非病,谁知嬾是真?疏钟起诗思,迢递度烟津。