久客何思空默默,斗舟伸足便蘧蘧。篙声落石午魂乱,竹影穿窗暮眠疏。
嘿念群疑尽析,匡居一事皆馀。任他春色将满,惟我清心日虚。
丘壑方求位置,烟霞遂结居诸。莫云此日关闭,茅径今朝手锄。
空山亦自花,花落倍堪嗟。春风何太迷,不忍春光天一涯。
花知春欲去,春亦不能为花虑。一片从风一片留,留向空山有春处。
时雄因客重,曲学表君尊。义市齐公子,礼传汉叔孙。
两生终莫致,三窟竟何存。寂寞荒碑在,徒贻识者论。
万里江云收玉峡,数行家信出金川。为兄同慰凤毛种,不惜歌欢鹢首船。
伊人何在水中游,江有姑山未可求。势出波烟冯万壑,云连泽气下长流。
风涛聚处如环共,木石丛居胜远游。中砥不愁彭蠡溃,洪澜独倩马当收。
江外诸峰变玉山,林烟半出俟春还。碧水未解严冬色,青帝依然独闭关。
六节翩翩指北翔,臣谊翻令友情长。星分楚野迷千岫,思入燕天共一方。
唐之英主太宗尔,太原开基安可侈。掩耳先为突厥臣,化家独赖世民子。
剪薛除萧诸伪夷,擒充戮窦群凶止。白旄黄钺六年收,玄武霜戈今日起。
宇宙功高人共推,禁门蹀血谁能已。显德初传百善臻,贞观政要千年纪。
文武之用各随时,谏争无讳从兹始。师古王图未足多,世南圣德何须拟。
为忠为良岂异臣,及尧及舜惟徵耻。瀛洲二九漫标形,凌烟三八徒誇美。
可怜侯许亦丹青,托孤亡赖归英李。长孙终奈雉奴何,女王竟属才人矣。