西岭破繁云,东风开晓日。羲轮何地来,霜容初盥栉。
朝气见千林,寒山晓象出。昭苏及众荄,勾萌取次茁。
颇疑穷岁中,春光能四溢。始信玄冥功,翻凭黝晦质。
幽沉万类情,同归洁齐室。阳和不遽争,阴霭应徐毕。
融煦满垓埏,胚凝由浑沕。从兹复旦华,伫望中原一。
棘院潇然午漏沉,青青诸子见文心。篇中风雨看飞动,笔底波澜问浅深。
遥忆花砖同缓步,可堪铃阁独怀音。三三六六来清梦,能信余思第几岑。
使寇如流溃,何兵可障川。五行迷克土,八载任滔天。
背水人俱怯,壑邻计久偏。虚声求胜势,群力总波漩。
三闾楚同姓,去楚将焉趋。女媭何婵媛,申申日以呼。
长沙同调客,亦曰夫子辜。百年恻井食,当日忍糟餔。
岂无婉娩术,溘死不忍徒。哀哉将为类,陶陶遂永徂。
宁愿身后人,怀怀代相图。
春草时从梦里生,芳晨那复总群英。玉山自向花丛压,金谷犹惭酒数轻。
屡舞参差还照影,酣呼恼乱夜壶声。光风淑气随杯转,细雨凝香入夜清。
月自无而满,风惟西与南。秋光时可掬,天意日难探。
绿岸同舟懒,青山对客憨。羁人甘寂寂,或恐使星惭。
冬日何短短,金乌张翼懒。颛帝久深居,玄冥司黑管。
布作九闾阴,冰云互织纂。寒雾绕空来,狂风吹不断。
所嗟羲辔迷,每恨邹律缓。居诸忽并穷,星纪应一散。
中原尽履霜,四海同呼痯。良由人意怆,或使天心懑。
孤臣抆泪看,羁子从头算。白马非前客,缁衣焉适馆。
衣褐两皆无,卒岁谁相煖。置之勿复云,何以为此伴。
春愁无赖已纷纷,可奈春归愁转分。天外何年亲合乐,客中此日又离群。
众芳欲歇伤心见,毕气谁收回首闻。安得青阳常守帝,微生长许坐氤氲。
成仁取义忆前贤,异代同心几自鞭。血比苌弘新化碧,魂依望帝久为鹃。
曾无尺寸酬高厚,惟有孤丹照简篇。万卷诗书随一炬,千秋霜管俟他年。
羁心积午睡,梦言有咨嗟。忽惊童仆语,乃谓长兄车。
披衣及庭户,迎面拂风沙。巳闻平安悉,徐讯川陆遐。
陈杯发远颜,安榻向馀花。馀花来舞鸟,交交答棣华。
物情欢同气,和悦似相加。忘疲重昏饭,容膝共为家。
虽非故园聚,暂此慰天涯。