久拚逆旅付春行,春绪孤从纵饮争。忍向花朝轻骛逐,恰来酒伴喜逢迎。
眼前同尽樽中事,岭外兼逃市上名。祇此酣情欣暂得,留将欢梦慰浮生。
柳岸风开叶叶光,朝来何事断人肠。前山纵有行云色,春梦惟依水一方。
月在征车发,秋深但叶飞。白云山际出,孤光上客衣。
敛袖来清影,近远未相违。辞郭郊情旷,寻烟古道微。
林疏迎露薄,草却避霜威。悬知草木意,有待必朝晞。
未及东方旭,苍茫斗晓晖。物情欣始得,所见尽依依。
夙夜何人者,瞿瞿久渴饥。感物矜时节,翻憎耳目机。
恭随使节觏衣裳,私觌仍歌既醉章。麟岫晴云依殿绕,金糊秋爽拂筵光。
未徵雪赋梁园客,已附游诗邺下行。此去乘槎归海外,犹疑远汉露零瀼。
逾纪波澜,指屈心寒。兄蛟弟鳄,蜃气频剜。旅徒星没,影骨云残。
是由去汝,茧足依峦。倚猿傍鹿,友鹊思鸾。栖多夜棘,困鲜朝餐。
耳边戈镝,眼际痍瘢。祸机飘忽,如羽如翰。矧予驽竭,卒岁跚跚。
谁无故里,岂不怀安。名义驱人,守忠自酸。忠宜苦效,义以忧殚。
舍斯弗笃,古哲相弹。我思首阳,薇萎蕨单。农虞久逝,意仰神钻。
百灵知帝心,风电交相努。圣主自徵休,甘霖先润浦。
月从所好星,龙怒如奔虎。隐隐光眩空,霏霏膏入土。
廷僚率属歌,田畯呼儿舞。泽自九天飞,诏因六尺睹。
自非省岁王,安得若时雨。此日元和书,拜稽上九五。
山从游熟转相深,十日钩玄满素心。赢得诸峰难偃蹇,春云无数绕衣簪。
黯黯侵魂点,愔愔入耳声。那堪如晦刻,庭树复鸡鸣。
丛绿冒深幽,不知山有秋。羁心易为感,节序引冥搜。
晨昏檐际立,久对数峰头。白云如我意,鳞鳞近远浮。
遂使金风入,分光动晓眸。虚室参差杳,偏宜爽气投。
人静秋相倚,林鸟閒啾啾。虽欣炎暑薄,转结露霜忧。
所居违自得,梦绕苍蒹流。非关庭树响,别自搅悲愁。
上古有作圣,中古有述贤。于穆含真秘,倾储责传宣。
恭惟作述者,恐惧尚维玄。有智不敢爱,有言不敢偏。
圣劳贤已瘁,大小互相鞭。怀挟今昔意,日思造物权。
旁皇求后死,叹息付简编。简编及秦火,神奇出遗烟。
区区诸老生,记诵亦可怜。吁嗟千馀载,光运乃当前。
伏惟我生晚,谁能愚自专。是以繇窥管,求之我生先。
遵涂独好古,与物共尊天。怀哉天与古,相从日喟然。