绝粒休惊汉使能,尚留旃雪慰心冰。若云当日私胡妇,或似他年忆李陵。
嘉木号水棉,秀出何翩翩。连柯霄汉表,托根惟清泉。
结色无冬春,或比后凋年。邑人爱宜水,环植就蜿蜒。
遂与藩篱等,公然伯仲肩。岂不怀孤往,独立众所捐。
而我卜林塘,于此乃深怜。凿牖通嘘咈,筑流护幽妍。
要使扶疏质,今能雨露全。方池虽无广,千载益贞坚。
旅室春归人倍孤,空庭何物许相娱。绿羽穿林添木叶,綵蝴嚼蕊混花须。
隐形悦性枝枝好,得意忘言片片俱。惭愧诸飞来往数,不似韶光一去无。
楚殷霸业由高郁,龙酿司马总前驱。岭北胥平摧粤汉,荆南屡挫压淮吴。
四面行营归统督,东南商旅辏江湖。上将府开左右属,尚书令守历朝符。
旧臣宿将虽堪恃,一国三公自可虞。莫道咋人惟猘子,且看争栈是群驹。
鸡臛数盘难卒饱,雁行一弟转为癯。竹门草屋终忧死,徙邑辞封讵免屠。
五千铜柱溪州立,十万丹砂天策涂。金宝香龙时柱抱,银鎗年少日庭趋。
莫讶财多官立拜,但教田在谷宜输。献珍甫得都元帅,军政奚堪属稚懦。
伏波华胄休遥羡,景升诸犬尽皆奴。鬼像楼居犹怒目,石人袖血每模糊。
赴井贤闺虚苦口,发疽难弟枉捐躯。首面家奴应踵剉,长柯挥使反操殳。
六纪仇邻称诏至,千宗聚哭向谁呼。可怜前后忠谋士,生死衔悲一恨俱。
西山欲老何繇遂,降状为儿几叹吁。抚膺大恸人安在,祠剑空悬鲜遗孤。
飞烟满目尽如云,淡扫浓妆总十分。拘管春风方共处,牵连客意复离群。
龟山宝塔字涵元,灵杰相因表独尊。欲锁螭宫雄海柱,先驱鳌背壮天根。
南来百水俱朝会,北拱诸峰各骏奔。若问参云尚有级,人文地气此初掀。
九旬春序六,万里客程三。一水云光湿,千山雨鬓毵。
桃花红未了,柳色绿相参。何处愁心数,惊时祇自憨。
男儿许国亦无多,几向肝陶复胆磨。热血千秋留愤壮,孤怀此刻抚沉疴。
天方閟毖劳亲钺,身敢栖迟惮枕戈。所惧闻鸡先有客,披衣中夜浩长歌。
文章亦自有驱除,今古茫茫共一墟。窈绪终藏天地腹,冥思始执圣贤袪。
风云事理来通变,龙马威仪任疾徐。一自鸿荒闻鬼泣,每从王迹溯麟书。
文贞前洗马,青宫若系麭。灰心辞禁血,改意投漆胶。
日月初薰沐,乾坤始馔殽。我视贞观日,真成上下交。
九功应独谛,十渐岂徒譊。凭兹郁结叹,翻来妩媚嘲。
亡鉴时能几,踣碑忽在坳。吁嗟田舍翁,独烦明主包。