欲罢长勤谢懒童,不妨微雨趁朝风。平分岸草舒遥绿,细浥园花注小红。
生平日向久要寻,留取孤肠不愧今。一别自分居索共,有怀倍觉远思深。
榕江梧掖三年梦,丹阙蓬门两地心。愁入燕天舒望眼,西风回首岭云禁。
携手入青山,输情凭绿斝。自赧酒肠轻,浩落因友藉。
松岩旧所耽,趁此暮春暇。参差迷岫云,近远纷相迓。
朝雨蓄微泉,石湿未全泻。屐齿滑苔痕,扪萝微可借。
攀扶向石床,指点从僧舍。步驰杂啸歌,清赏谁能罢。
兴言今古殊,仰俯倏焉乍。童冠沂雩中,少长崇山下。
所欣情事如,肯认风光亚。成诗问几人,归咏各无差。
主有未尽欢,余曰未卜夜。浩然千载思,留兹一刻价。
收拾春宵馀,持以返造化。
日落风飘万里云,天阴雨坠百城氛。金戈铁马威灵怒,白骨青燐怨恨纷。
哭野安知夷夏鬼,战场谁继古今文。沉沉羃羃伤魂处,姓灭名销那可闻。
两部蛙吹破雨宵,数声鸟语乱风朝。水浮芳麓青衫湿,云出幽峰翠黛描。
聊倩溪回传景受,但闻滩涩费情调。汀烟极目行人断,何处乡愁向我挑。
人亦有言松有林,惟予及尔是同岑。相携物外凌霜质,独抱山中向日心。
一串尼珠出上方,千重彼岸费津梁。填坑塞窦功才满,拯溺苏焚意若创。
便许空花随地落,忍教沙界实田荒。从兹遍洒诸天露,速止人间六月霜。
故乡今夜且遥思,羁馆何须叹远而。蝶梦春来应易入,牛刀岁久莫轻遗。
天心犹籥容千古,物象为刍竞一时。此夕身依年共得,人间世与腊空移。
林峦相隐蔽,茅屋自荒深。未了青春色,难伸白雪吟。
惊翔姑一止,哀啸且为音。猿鸟人间物,安知物外心。
天涯幽事未全空,窈谷清思亦自浓。一片云光生灭处,四围山色有无中。