草木助盘餐,纷纷固多品。精英唯竹萌,香软独楮菌。
杞菊于其间,甘清有馀韵。达人忘口体,道德自滋润。
天随与东坡,风味实相近。穷通均一致,了不见喜愠。
春苗共采撷,秋英配兰纫。后先属文词,金声而玉振。
李子妙穷经,屡遭有司摈。奔军未云怯,再举当决阵。
开轩植杞菊,澹泊守定分。回头语世俗,未用诮饥困。
二豪勉跻攀,孔圣故许进。长卿亦何人,区区能慕蔺。
赤日下西谷,松门敛馀晖。萧萧征马鸣,客子来者谁。
故人田子方,六月并州归。崎岖千里道,问子来何为。
君命不俟驾,讵敢辞炎曦。禅庭梵呗歇,软语同逶迤。
梧桐挂凉月,清润含裳衣。人生实萍梗,同附一渺瀰。
惊风或暂先,波定还相依。昔我在南兖,识君英妙时。
轩轩勇气节,凛凛如熊罴。声名固已早,时命殊淹迟。
今兹向魏阙,骥足将腾夷。圣君隆至治,谏诤求瑕玼。
尝闻至人语,子可补拾遗。一言开尧聪,四海风俗移。
无为外重失,蹇谔当自持。赠言古者事,吾岂忘前规。
夜半秋江不见人,翠荷擎出露华新。江神水仙来共饮,一掬遗我生精神。
晓雨霁郛郭,晴云递纷披。曦和拆万物,初茎弄葳蕤。
鯈鱼泳弱藻,漾漾动碧漪。缅彼空际山,黛影摇参差。
感此芳菲节,美人旷佳期。音形眇何方,莽莽天一涯。
长河泮春冰,花浪激箭驰。好凭三尺鲤,寄我相思诗。
弱性嗜幽散,出门随所便。莲房纷可袭,林幄正高褰。
群木含晨景,孤撑破宿烟。逶迤屯秀崿,宛转滀清涟。
岸匝藤花暗,崖垂桂影圆。引雏鸣鴶鵴,解箨露婵娟。
恍若经愚谷,浑疑渡辋川。葑田青泛泛,石葛蔓绵绵。
缅想醉山简,相从狂谪仙。援毫更妙韵,愧乏碧云妍。
山深云物清,挹玩洗浮虑。昨日行涧南,飘然即芒屦。
风潭耿危彴,晚与樵争度。隔水认梅花,方惊岁华暮。
幽人眇江海,乐事期谁预。山月独多情,娟娟迟归路。
吾闻廖夫子,名大不得睹。读书尽五车,行义拔前古。
聚徒从妙龄,所至变邹鲁。身虽甘陋巷,志欲望伊吕。
风云苟超腾,名教当有补。蹉跎鬓毛改,寸禄晚方取。
青衫适南营,素幔归湓浦。秋原起新陇,寂寞一抔土。
悲歌动闾里,清血洒如雨。兰玉已含芳,行看秀庭户。
两山斜抱翠逶迤,一水中间似渼陂。孤榜独来还独往,鸬鹚鸂鶒莫相疑。
嘉鱼满盘初出水,尚有青萍点红尾。银腮戢戢畏烹煎,掘强有时俄自起。
彼客殷勤赠使君,愿向中厨荐醪醴。使君事道不事腹,杞菊终年食甘美。
传呼慎勿付庖人,百步洪边放清泚。回首无欺子产淳,谩道悠然泳波底。
南山爽气对朝扉,竹露吹风更湿衣。可是吟魂怯清景,何妨著屐步苔矶。