两山脩径尽榛芜,谩诧当年幸翠舆。空睹宸文藏宝构,不逢衲子话真如。
林深想见灵根茂,地胜宜多隐者居。凉月照人归路好,傍溪嘉树影扶疏。
玉秀兰芬好弟昆,时来挟册视田园。囷场古木千章合,彷佛秦人避世村。
白水茫茫天四空,黄昏小雨湿春风。五更百舌催残梦,月到官河柳影中。
怪兽胡为出巨津,昂然激水忽翻身。鱼龙赑屃何妨事,莫作风波谩恐人。
江南梅子已生仁,京国桃花始放春。气候不齐虽可恨,一枝犹得见墙闉。
百尺苍崖底,蒙泉自我名。滀涵滋造化,汲引绝亏盈。
碧甃深仍固,朱栏小易成。慇勤中夜月,长与照澄明。
铃閤追随半月强,葵心菊脑厌甘凉。身行异土老多病,路忆故山秋易荒。
西去想难陪蜀芋,南来应得共吴姜。白云出处元无定,只恐从风入帝乡。
朅来人外慰栖迟,谷远山长万事遗。好鸟未尝吟俗韵,白云还解弄奇姿。
藤花冉冉青当户,竹色娟娟碧过篱。不羡故人探禹穴,短桡孤榜逐涟漪。
曈眬杲日破林坰,杖策相将马暂停。路与猿猱争险磴,身随鸿鹄入青冥。
巉岩曲穴疑无底,盘屈苍虬信有灵。能使谢公诗兴动,宛如游刃发新硎。
招隐山南寺,重来岁已寒。风林惊坠雪,雨涧咽飞湍。
壁暗诗千首,霜清竹万竿。东轩谪仙句,洗眼共君看。