朝廷入忘返,冠盖如云屯。
贤哉贵公子,独以民社言。
西台出命书,落笔波涛翻。
东台典封驳,坐惜日月奔。
试剧得上蔡,高卧强东藩。
早岁独多麦,时雨如倾盆。
铃轩省鞭潏,幕府多壶樽。
逡巡文字乐,斥去簿领烦。
赐环行当至,坐席恐未温。
三槐日成阴,富贵属曾孙。
满腹贮精神,触手会众理。
一废十五年,直坐才多尔。
我昔游宋城,忆始识君子。
簿书填丘山,宾客乱蜂蚁。
出寻城下宅,屡屣床前履。
清谈如锯木,落屑纷相委。
解颐自有乐,置酒姑且止。
逡巡破黄封,婉娩歌皓齿。
风高熊正白,霜落蟹初紫。
夜兰意未厌,河斜客忘起。
归来笑僮仆,熟醉未曾尔。
江湖一流荡,欢意日颓弛。
西还经旧游,相逢值新喜。
诏催西州牧,门有朱轓柅。
都城挽不住,山贼近方侈。
提刀索崖谷,援桴动闾里。
居家百无与,王事非有已。
何日却休官,复饮梁王市。
闭门不出十年久,湖上重游一梦回。
行过闾阎争问讯,忽逢鱼鸟亦惊猜。
可怜举目非吾党,谁与开尊共一杯。
归去无言掩屏卧,古人时向梦中来。
来听归宗早晚钟,疲劳懒上紫霄峰。
墨池漫叠溪中石,白塔微分岭上松。
佛宇争雄一山甲,僧厨坐待十方供。
欲游山北东西寺,岩谷相连更几重?
南迁私自喜,看尽江南山。
孤舟少僮仆,此志还复难。
局促守破窗,联翩过重峦。
忽惊九华峰,高拱立我前。
萧然九仙人,缥缈淩云烟。
碧霞为裳衣,首冠青琅玕。
挥手谢世人,可望不可攀。
我行竟草草,安能拍其肩。
但闻有高士,卧听松风眠。
松根得茯苓,状若千岁鼋。
煮食一朝尽,终身弃腥膻。
腹背生绿毛,轻举如翔鸾。
相逢欲借问,已在长松端。
何年脱罪罟,出处良自便。
芒鞋拄藤杖,逢山即盘桓。
斯人未可求,岩室傥复存。
离别一何久,七度过中秋。去年东武今夕,明月不胜愁。岂意彭城山下,同泛清河古汴,船上载凉州。鼓吹助清赏,鸿雁起汀洲。坐中客,翠羽帔,紫绮裘。素娥无赖,西去曾不为人留。今夜清尊对客,明夜孤帆水驿,依旧照离忧。但恐同王粲,相对永登楼。
十年忧患本谁知,惭愧仙翁有旧期。
度岭还家天许我,斸山种粟我尤谁。
秋风欲践故人约,春气潜通病树滋。
心似死灰须似雪,眼看多事亦奚为。
玉筹扦银河,红裙蔈碧波。
更行三五步,浸著老僧窠。
颍川城下两中秋,金气初凝火尚流。
脾病家人不教饮,官厨好酒亦难求。
竹林遭冻曾枯死,春笋连年再发生。
天与岁寒终倔强,泽分淇澳转敷荣。
狂鞭已逐草侵径,疏影长随月到楹。
嵇阮欲来从我余,开门一笑亦逢迎。