一代文鸣能几人,要须终古景长新。我来盘礴古洲晚,君亦为开三径春。
山远地平知得句,林疏花近有閒身。兹游颇快生双眼,相赏暂时情转亲。
满窗风叶送新凉,人在红尘巷里藏。午坐岸巾初睡足,更呼茶椀净烧香。
清暑钱塘舶趠风,潮随帆影度空濛。不妨放浪江山外,应笑驱驰朝市中。
年少绿衣宜养志,时平黄卷合书功。南来桐树彫零甚,喜子清扬趣不同。
但觉村深好,青山分外多。连延俄耸拔,回复又坡陀。
风冷平沙雁,天空上水鹅。晚时见鱼艇,吾欲借其蓑。
涧道迷蓬藿,山空且熟眠。雨多从蔽日,风横任吹烟。
欢喜收笺翰,提携到酒泉。更逢初斸笋,急急和新篇。
郊居多幽香,衣被风雨之。樵青采掇归,清气尤华滋。
枰棋了胜败,蛮触彼一时。鲜鲜何满丛,瑶葩赋山栀。
风霜江浙又穷冬,瓶锡飘然寺寺钟。爵服岂能三事衲,轩车多欠一枝筇。
君先灵运当成佛,我比樊迟愿学农。想得禅家人不到,山门惟有白云封。
连窗风撼山,引酒灯照坐。逍遥入庄吟,憔悴失楚些。
漠漠轻阴楼上头,老来心绪不关秋。相看鸿影檐前过,转觉蛩吟砌下幽。
尽以诗囊供写兴,少将酒盏与浇愁。急风又堕萧萧叶,天淡水云无数浮。
琴声类筝笛,俗手多一律。伊嚘悦儿女,焦急涴桐漆。
予尝为作评,当是养心术。大弦宽而和,小弦精且密。
制作务高雅,资材在清实。既鼓复以歌,其气可平壹。
昨从东海君,置酒风月室。欢然十指间,挥弄俄顷毕。
洒落冰雪容,辉润金玉质。人品既如许,古乐复在膝。
顾予面生尘,见之颇自失。急归卧南山,十日不敢出。