贤人处霄汉,荒泽自耕耘。陇首降时雨,雷声出夏云。(答崔钱二补阙见《诗式》)一一鹤声飞上天。(见《纪事》)
黄菊紫菊傍篱落,摘菊泛酒爱芳新。不堪今日望乡意,强插茱萸随众人。
随云步入青牛谷,青牛道士留我宿。可怜夜久月明中,唯有坛边一枝竹。
空庭日照花如锦,红妆美人当昼寝。傍人不知梦中事,唯见玉钗时坠枕。
寂寥高室古松寒,松下仙人字委鸾。头垂白发朝鸣磬,手把青芝夜绕坛。物像自随尘外灭,真源长向性中看。悠悠万古皆如此,秋比松枝春比兰。
逐客指天涯,人间此路赊。地图经大庾,水驿过长沙。腊月雷州雨,秋风桂岭花。不知荒徼外,何处有人家。
云居避世客,发白习儒经。有地水空绿,无人山自青。废梁悲逝水,卧木思荒庭。向夕霏烟敛,徒看处士星。
汉渚常多别,山桥忽重游。向云迎翠辇,当月拜珠旒。寝幌凝宵态,妆奁闭晓愁。不堪鸣杼日,空对白榆秋。
凝鲜雾渚夕,阳艳绿波风。鱼游乍散藻,露重稍欹红。楚客伤暮节,吴娃泣败丛。促令芳本固,宁望雪霜中。
桂林浅复碧,潺湲半露石。将乘触物舟,暂驻飞空锡。蜀乡异青眼,蓬户高朱戟。风度杳难寻,云飘讵留迹。旧户闲花草,驯鸽傍檐隙。挥手共忘怀,日堕千山夕。