羲和揽辔六龙回,卤薄千官泊虎台。阊阖欲开宫漏尽,衮衣初动册函来。
青编辉映尊前古,玉节从容引上台。欲吐妍词誇懿典,自怜终管马卿才。
西河战罢万方清,处处楼台歌板声。白马锦鞯来騕袅,玉楼银榜枕岩城。
风传漏刻星河曙,日照螭头剑戟明。从此泰阶平似水,肯教世路日兢兢。
五夜疏钟晓箭催,九成初日照蓬莱。为乘阳气行时令,更喜年芳入睿才。
驯鸟不随天仗散,岩花应待御筵开。宸游对此欢无极,更取峰霞入酒杯。
夹仗旌旗集羽毛,九重春色醉仙桃。天临奎壁星辰近,云捲珠帘剑佩高。
丽日祥烟承罕跸,紫驼银瓮出葡萄。扬雄更有河东赋,敷奏明时岂惮劳。
九重丹诏许逍遥,翠管银罂下九霄。阊阖迥临黄道正,御衣香散紫霞飘。
但将酩酊酬佳节,未有涓埃答圣朝。矇瞍似知天意喜,玉台和月合箫韶。
金壶漏尽禁门开,白玉仙舆紫府来。双阙薄烟笼菡萏,九重春色近蓬莱。
花迎剑佩星初落,日照金鸡仗欲回。早晚荐雄文似者,悬知独有子云才。
自君龆龀日,书剑远相从。故国十千里,关山一万重。
蹉跎嗟往事,牢落笑前踪。又抱还家梦,云霄几日逢。
春风初上第,便作昼游归。别路嗟司马,青云识陆机。
滩声归海尽,雁影渡江稀。南入梅关路,便应开彩衣。
纶音天外至,蹇蹇识孤臣。旆指三衢道,恩遗五岭民。
两藩通雨露,一鹗出风尘。勋业须铭鼎,何劳看镜频。
移家避寇逐行舟,百感中来不自由。秦地故人成远梦,汉家宫阙动高秋。
云拖雨脚连天去,水带离声入梦流。谁念为儒逢世难,寂寥灯下不胜愁。