锵锵华驷客,门馆贺新正。野雪江山霁,微风竹树清。
芜庭春意晓,残枿烬烟生。忽忆王孙草,前年在帝京。
腊后闲行村舍边,黄鹅清水真可怜。何穷散乱随新草,永日淹留在野田。无事群鸣遮水际,争来引颈逼人前。风吹楚泽蒹葭暮,看下寒溪逐去船。
高楼上长望,百里见灵山。雨歇河珠定,云开谷鸟还。
田苗映林合,牛犊傍村闲。始得消忧处,蝉声催入关。
胡兵一动朔方尘,不使銮舆此重巡。清洛但流呜咽水,
上阳深锁寂寥春。云收少室初晴雨,柳拂中桥晚渡津。
欲问升平无故老,凤楼回首落花频。
篱落秋归见豆花,竹门当水岸横槎。松斋一雨宜清簟,
佛室孤灯对绛纱。尽日抱愁跧似鼠,移时不动懒于蛇。
西江近有鲈鱼否,张翰扁舟始到家。
雨湿菰蒲斜日明,茅厨煮茧掉车声。青蛇上竹一种色,
黄蝶隔溪无限情。何处樵渔将远饷,故园田土忆春耕。
千峰万濑水潏潏,羸马此中愁独行。
碧天凉冷雁来疏,闲望江云思有馀。秋馆池亭荷叶后,
野人篱落豆花初。无愁自得仙人术,多病能忘太史书。
闻说故园香稻熟,片帆归去就鲈鱼。
津市停桡送别难,荧荧蜡炬照更阑。
东风万叠吹江月,谁伴袁褒宿夜滩。
药阑经雨正堪锄,白菊烦君乞数株。潘岳赋中芳思在,
陶潜篱下绿英无。移来稍及蝉鸣树,种罢长教酒满壶。
□子成仙纵难学,九秋思看集鸠雏。
看山亭下小鸣泉,呜咽难通亦可怜。
惆怅无人为疏凿,拥愁含恨过年年。