玉树后庭前,瑶草妆镜边。去年花不老,今年月又圆。
莫教偏,和月和花,天教长少年。
樱花落尽阶前月,象床愁倚薰笼。远似去年今日,恨还同。
双鬟不整云憔悴,泪沾红抹胸。何处相思苦,纱窗醉梦中。
云鬓乱,晚妆残,
带恨眉儿远岫攒。
斜托香腮春笋嫩,
为谁和泪倚阑干?
别来春半,触目愁肠断。砌下落梅如雪乱,拂了一身还满。
雁来音信无凭,路遥归梦难成。离恨却如春草,更行更远还生。
人生愁恨何能免,消魂独我情何限。故国梦重归,觉来双泪垂。
高楼谁与上,长记秋晴望。往事已成空,还如一梦中。
云一緺,玉一梭。澹澹衫儿薄薄罗,轻颦双黛螺。
秋风多,雨如和。帘外芭蕉三两窠,夜长人奈何。
云鬟乱,晚妆残,
为谁和泪倚阑干。
晓妆初了明肌雪,春殿嫔娥鱼贯列。凤箫声断水云闲,
重按霓裳歌遍彻。
临风谁更飘香屑,醉拍阑干情未切。归时休放烛花红,
待蹋马蹄清夜月。
碧砌花光照眼明,朱扉长日镇长扃。余寒欲去梦难成,
炉香烟冷自亭亭。
辽阳月,秣陵砧,不传消息但传情。黄金台下忽然惊,
征人归日二毛生。
晚妆初过,沉檀轻注些儿个。
向人微露丁香颗,
一曲清歌,暂引樱桃破。
罗袖裛残殷色可,
杯深旋被香醪涴。
绣床斜凭娇无那,
烂嚼红茸,笑向檀郎唾。