眉半敛。春红已全褪,旧愁还欠。画中瘦影,羞人难闪。
新病三分未醒,淡胭脂、空费轻染。凉生夜,月华如洗,素娥无玷。
翠袖啼痕堪验。海棠边、曾沾万点。怪近来,寻常梳裹,酸咸都厌。
粉汗凝香,蘸碧水、罗帕时揩冰簟。有谁念。原是花神暂贬。
结屋此山间,柿阴浓昼暑。云从岩际来,向我窗中伫。
北上最高峰,下瞰临何许。爱彼南涧松,去濯清泠渚。
时来石上坐,月下闻樵语。风雨涧香过,石田响禾黍。
台中鼠子直须谙,信足跳梁上壁龛。倚翻灯脂污张五,
还来啮带报韩三。莫浪语,直王相。大家必若赐金龟,
卖却猫儿相报赏。
永兴书传右军法,碑楷无过孔庙堂。西安城武重勒石,善本旧推荣蔡张。
吾斋墨缘幸萃合,敢例三箧收遗亡。先生长歌昔题记,为我载赓银印章。
谢表兼摹群玉刻,篆书八字衔具详。黄银印出晋内史,三百年后传有唐。
官以人重印千古,那数会稽骠骑王。玉麟牢锁有谁见,异代出作虞书祥。
琼文照耀石墨字,光怪所聚神鬼藏。当时奇秘忍轻与,山阴遗韵东观扬。
银青光禄添故事,宝带不换梁公房。乃知精灵契翰墨,鹤口铜砚殊轻偿。
惜哉金石就沦绝,后人数典徒煌煌。我今前后三旧拓,并此临卷珍琳琅。
何殊永兴书石罢,永和文物归佩攘。牙签犀轴锦装褫,要附至宝缄青箱。
虞戈夜烛牛斗气,苏斋妙迹争腾芒。陶镕顽钝受心印,庶免算子诃香光。
崒嵂倚空蹲怪石,轮囷夹道卧长松。
白龙应已冲天去,岩窦岿然有故踪。
劣不成行字半斜,低头空自笑涂鸦。拈毫羞被旁人见,故向晴窗下碧纱。
扁舟醉遍秣陵酒,华发归来犹梦思。春水绿波江总宅,夕阳红树小姑祠。
六朝往事吟诗遍,万里长江入画奇。最好白门烟柳色,请从东绢发枯枝。
警盗何烦鼓夜挝,丽谯清昼卷高牙。春回和气一千里,雪与丰年十万家。
逋赋稍宽新得帖,军书不至早休衙。新年载酒须行乐,次第东风绕郡花。
日日来看江上山,居人笑说使君顽。使君无事且乐此,尚恨尔来腰脚孱。
东华旅食逾十载,缁尘滚滚人如海。乡梦迷离意常醒,扪胸丘壑依然在。
此邦水与山俱清,我未来时熟其名。故交四方不可合,江云岭月知我情。
细雨当楼一榻深,楼前草色净沉沉。閒中倍念劳生事,冷处偏宜老衲心。
古殿且看千眼佛,高山休抚伯牙琴。莫疑当暑馀寒意,炎热须教雪满襟。