阗阗扰扰晚来閒,独倚危楼一望间。挈榼漫沽村市酒,开窗正对夕阳山。
月来虚馆谁家笛,风度疏钟到竹关。只有渔翁无简束,扁舟摇曳白云湾。
流水绕柴门,门前小径村。棘篱喧鸟雀,桑野散鸡豚。
午灶黄粱熟,春缸白酒浑。田翁无少事,閒坐弄诸孙。
屋破寒无那,庭空雪已深。山川非旧观,松柏见贞心。
冻雀争遗粒,栖鸦点莫林。携琴访溪友,清兴忆山阴。
客边寒食似来朝,游兴今年觉尽消。
逆浪相邀湖上楫,卖饧何处市中箫。
故山草长迷新鬼,别院花闲伴阿娇。
为问前期知近在,春风春雨更迢迢。
田家始筑场,禾黍刈成束。老农知稼穑,护惜甚珠玉。
日暮牛羊返,濈濈角相属。稚子合柴扉,茅檐映炊烛。
席地少长集,新味野蔬足。早晚官赋完,坦然脱荣辱。
人声稍渐歇,鸡犬眠亦续。淡月入村来,园林静寒绿。
数椽茅屋野人家,落落疏篱一径斜。山雨欲来林鸟寂,蜻蜓飞上水荭花。
程子读汉书,一字不轻过。诸葛隆中吟,乃独观大略。
处则为名儒,出则为王佐。殊途而同归,卷舒无不可。
拙哉边孝先,碌碌将何作。
朝战城之南,暮战城之北。阗然一鼓两阵交,杀气暗天太阳白。
将士奋呼击贼,无不以一当百。矢石既竭,继以锋锷。
自未至申,敌兵乃却。将军战胜气如虎,立马军前点部伍。
西山日落东山昏,收兵渡河河水浑。白骨堆中鬼语聚,黄沙田上寒邻屯。
战马惊鸣不肯行,腥风吹透伤刀痕。旧卒三十万,半作离乡魂。
将军要封侯,未肯入雁门。君不见汉李广,数不偶而奇。
又不见班定远,白头归已迟。将军兮将军,胡不归享太平时。
虞君潇洒本天真,绝似梅花玉树春。调鼎声名知有在,可人风度更无伦。
冰霜凛凛能孤立,桃李纷纷总后尘。他日相思渺何许,巡檐一笑一情亲。
寒食孤村路,微风野岸花。行吟望春水,夜雨宿山家。
云气浮高树,滩声落远沙。相思芳草外,回首即天涯。