玉粟收馀,金丝种后,蕃行别有蛮烟。双管横陈,何人对拥无眠?
不知呼吸成滋味,爱挑灯,夜永如年。最堪怜,是一丸泥,捐万缗钱。
春雷歘破零丁穴,笑蜃楼气尽,无复灰然。沙角台高,乱帆收向天边。
浮槎漫许陪霓节,看澄波,似镜长圆。更应传,绝岛重洋,取次回舷。
河津传五漏,雾雨入千家。
白日鸣饥鼠,深更歇怒蛙。
境空悉稍进,诗短意能加。
客路多风雨,兴忧斗柄斜。
皇华珍意办头纲,余馥吾侪也得尝。
黯戆终然言有味,仝衰那得字搜肠。
耕云陇畔知无憾,贮月瓢中剩有香。
独念郊民多菜色,旱饥粟价踊非常。
贤哉二生,不远千里。
瞻彼径坂,今之泗水。
予诗为容,有进无止。
非殷洪乔,乃互乡子。
愚为童稚时,已解念君诗。及得高科晚,须逢圣主知。
花前翻有泪,鬓上却无丝。从此东归去,休为坠叶期。
何处桃花源,超然欲高举。
永怀尘外游,遐契烟中侣。
时从清夜闌,默探元化祖。
寻幽得佳胜,将期结茅宇。
任花五十犗,朅来向江渚。
投竿鱼不食,归与浩莫御。
遥岑下落日,薄云阁清雨。
扬舲吴淞演,褰裳采芳杜。
长歌去英淑,未卜重晤语。
相期会有时,散发卧云屿。
狼藉风烟知几秋,巍巍杰阁焕然修。
移来世外神仙宅,幻出云中天帝楼。
眺远但知以万象,养生应悟解金牛。
帝角他日分馀历,咫尺钧天得梦游。
诗思禅心共竹闲,任他流水向人间。手持如意高窗里,斜日沿江千万山。
丹地偏相逐,清江若有期。腰金才子贵,剖竹老人迟。桂楫闲迎客,茶瓯对说诗。渚田分邑里,山桂树罘罳.心静无华发,人和似古时。别君远山去,幽独更应悲。
背西风行吟低首,一枝懒插乌纱。笑惊霜蓬鬓,对佳节惜年涯。
昼静铢衣娇舞,更招携仙凤,乱落晴霞。寄相思杜曲,客子独伤高,忍再问两京好花。
鸣笳,海上浮槎,天不管野人家。但东篱雨足,南窗月满,时放灵芽。
晚来葛巾重岸,话陶令记元嘉。尽销凝殿秋情味,卧龙坊畔,今日杯酒谁赊,珍重年华。