孤城漏未残,徒侣拂(fú)征鞍(ān)。
洛北去游远,淮(huái)南归梦阑(lán)。
晓灯回壁暗,晴雪卷帘寒。
强尽主人酒,出门行路难。
远处的城市逐渐的稀疏但还没有从视野中完全消失,同伴轻抚马鞍前行。
从洛阳出发远游,过了淮南后归乡之梦愈发强烈。
清晨太阳初升屋内的墙壁依然是暗的,天晴后满地的积雪向卷起门帘的屋里散发着寒气。
饮完主人的践行酒,再次出发前面依然路途艰难。
孤城:边远的孤立城寨或城镇。徒侣:同伴;朋辈。
归梦:归乡之梦。
晴雪:天晴后的积雪。卷帘:卷起或掀起帘子。
出门:外出。行路难:行路艰难。亦比喻处世不易。
观象楼前奉末班,绛峰只似殿庭间。今日高楼重陪宴,雨笼衡岳是南山。
周子横山隐,开门临城隅(yú)。
连峰入户牖(yǒu),胜概凌方壶。
时作白纻(zhù)词,放歌丹阳湖。
水色傲溟(míng)渤,川光秀菰(gū)蒲。
当其得意时,心与天壤俱。
闲云随舒卷,安识身有无。
抱石耻献玉,沉泉笑探珠。
羽化如可作,相携上清都。
周先生隐居在丹阳横山,开门就看到秀丽的丹阳。
连绵的山峦围绕周围,壮观的景色胜过仙乡。
有空就写诗作曲,来了情绪就在丹阳湖上高唱《白纻词》。
丹阳湖水清秀荡漾,远胜过东海浩荡的感觉,水光山色与菰蒲草共显娇娆。
当你得意之时,心灵与天地融合在一体。
任天上云卷云舒,看世界人来人往,哪里还感觉到自己的存在?身不在,痛苦何在?
你身怀美玉而不露,心有高才而不显。
如果我们学道成功,就一起携手游览仙山琼阁。
横山:又名横望山,在安徽当涂县北六十里。四望皆横,故名横山。其南有丹阳湖。
方壶:方丈,海中三神山之一。
丹阳湖:在今安徽当涂县东南,周围三百馀里。
菰:即菰菜,俗称茭白。
“抱石”句:用卞和事。
羽化:谓成仙,即“变化飞升”之意。
出门万瓦粲晨霜,忽忆行军起裹创。
卖剑买牛身已老,搴旗斩将梦犹狂。
奇才古有潜屠肆,豪气今谁寓猎场?狐兔草间何足问,合留长箭射天狼。
范宰不买名。
弦歌对前楹。
为邦默自化。
日觉冰壶清。
百里鸡犬静。
千庐机杼鸣。
浮人少荡析。
爱客多逢迎。
游子睹嘉政。
因之听颂声。
咄咄两小儿,多言空尔为。
後之日无定,不觉心有期。
尺棰探苍溟,俱令傍者嗤。
谁谓不能决,孔兵乃真知。
长亭柳色鹅儿黄,花事欲动春风香。
佩觹径趋白玉堂,淋漓翰墨孤凤翔。
黑头相公紫微郎,金貂玉鱼垂两珰。
携立螭陛穿鵷行,至尊龙飞御明光。
催班赐见清跸长,天颜喜动絺绣裳。
宫花绫织云锦章,殿前拜舞籍奉常。
跨马入省繙缣缃,读书昼静珠琅琅。
风日不到蓬山傍,文字零落冰雪肠。
要令汗竹俱流芳,子岂不见晏与杨。
铜根铁干森秋霜,万牛挽之供栋梁。
出家无复家,视身等云浮。
东西随风行,忽然遍九州。
君居龙川城,筑室星一周。
屋瓦如翬飞,象设具冕旒。
弟子五六人,门徒散林丘。
本为百年计,自可一世留。
胡为不复顾,脱去如敝裘。
万里一藤杖,来从故人游。
故人病老翁,轻重恐未酬。
疑君了心法,万物皆浮沤。
去彼非有嫌,来此亦无求。
是心摩尼珠,不受箧笥收。
故人感君意,一言还信不。
远行不为此,浪走非良谋。
满望飞腾几许年,一闻充赋喜如颠。
金经炉冶锋方锐,木饱风霜节始坚。
此去稳登云里路,定知荣冠籍中仙。
近闻上蔡鸬洲合,一似前年锦水连。