飞楼蘸水倚连冈,怅望仙踪竟渺茫。龟鹤崚龟囊已尽,江湖环绕带仍长。
贾人逢篴龙喷浪,巨蟒离池剑吐芒。犹有梅花当面发,不堪吹落洞庭傍。
天际蜀门开,西看举别杯。何人不异礼,上客自怀才。
夜涧青林发,秋江渌水来。临邛行乐处,莫到白头回。
年少轻行乐,东城南陌头。与君寂寞意,共作草堂游。
来时圣主假光辉,心恃朝恩计日归。
谁料忽成云雨别,独将边泪洒戎衣。
大山何连延,细岑若回顾。中有微径通,两村隔松雾。
平畴开朝日,宿麦半凝冱。云根脉未泄,涓流但微注。
野人篱落小,鸣鸡隐杂树。虽无泛胜书,农话眷幽素。
稍营下噀业,更羡上洄住。竹桥滑春霜,往来定非误。
富春县前江势奔,危楼如画俯山根。
林林人影向沙市,叶叶风帆下海门。
秋入遥空无寸翳,旱经焦土有千村。
田家正堕忧时泪,安得新酤倒瓦盆?
日暮亲朋远,音书寄不将。年光随水逝,秋色逐城荒。
短褐风尘满,扁舟道路长。倚楼兼览镜,无兴慰凄凉。
公子敬爱客,终宴不知疲。
清夜游西园,飞盖相追随。
明月澄清景,列宿(xiù)正参(cēn)差(cī)。
秋兰被长坂,朱华冒绿池。
潜鱼跃清波,好鸟鸣高枝。
神飚(biāo)接丹毂(gǔ),轻辇(niǎn)随风移。
飘飖(yáo)放志意,千秋长若斯。
子桓公子敬爱众宾客,宴饮终日都不觉得疲累。
寂静的良夜又去西园游玩,车盖亭亭如飞地前后追随。
明月洒下如练的清光,天上的繁星稀疏辉映。
秋兰丛生于斜斜的长坂,芙蓉遮满了一池渌水。
清波上跃出水底的游鱼,树枝间传来鸟儿的啼声。
大风吹动红色的车轮,马车在风中奔驰如飞。
我们纵情遨游,逍遥自在,好希望能这样过一千年。
公宴:群臣受公家之邀而侍宴。公子:这里是指曹丕。敬爱:一作“爱敬”。
西园:在邺城(今河北临漳)西。一说指玄武苑。飞盖:轻便行进飞快的车。
景:指月光。列宿:众星。参差:不齐的样子。
被:覆盖。长坂:斜坡。朱华:指芙蓉,即荷花。冒:覆盖。
飚:回风。丹毂:用红色涂饰的毂。毂,车轮中心的圆木。辇:古代人拉的车,后多指皇室和贵族所用的车。
飘飖:随风飘动。这里用来形容逍遥、游乐。千秋:千年,意思是一辈子。若斯:如此。
茭尾蒲芽新水足,沙暖小桃红夹竹。
谁家燕燕倦东风,戢翼画梁春睡足。
螭头舫子载醽崿,勿惜千金买词曲。
明朝风雨蔽九川,千里江南芳树绿。
今夜关山月,何人不苦情。秪宜明汉国,岂忿照边营。
云阵迷兵阵,风声乱鼓声。长安光满处,闺思更难平。