袅丝翘足傍澄澜,消尽年光伫思间。若使见鱼无羡意,向人姿态更应闲。
乌烟鬼,少年状貌真魁伟。如何转盼须臾尔,变化魌魑难向迩。
可怜昼亦如夜时,生亦如死期。寄言三五少年子,莫向红尘作鬼嬉。
乌鬼含冤白鬼笑,故鬼前驱新鬼啸。风雨回首一灯昏,数点青燐犹照耀。
区区蛮触越南都,令行禁止风霜俱。白日如镜照寰宇,鬼乎何处藏其躯。
女墙倒影下寒空,树杪飞桥渡远虹。历下人家十万户,秋来俱在雁声中。
暮春春色最便妍,苑里花开列御筵。商山积翠临城起,
浐水浮光共幕连。莺藏嫩叶歌相唤,蝶碍芳丛舞不前。
欢娱节物今如此,愿奉宸游亿万年。
西坂何缭绕,青林问子家。天寒噪野雀,日晚度城鸦。
寂历道傍树,曈曨原上霞。兹情不可说,长恨隐沦赊。
垆头竹叶千杯有,扇底桃花四月无。
且放歌声满天地,莫开醒眼向江湖。
南人不复怜鹦鹉,北客何须怅鹧鸪。
芳草斜阳看不尽,春明门外独踌躇。
飞鸟翔遥林,衔哺恋故枝。人生重离别,况我亲衰时。
升堂告行役,暗泪肠中垂。未言向何处,先说还家期。
慈亲起送我,语好颜色凄。爱我不便哭,愿我平安归。
家贫万事乏,供馈倚病妻。嫁衣典已尽,不复馀襜帏。
男儿羞低颜,舍子将语谁。在家同一愁,出门成两悲。
伤心最何物,双轮八马蹄。今日行门前,明日行天涯。
塞水呜咽流,木叶高下飞。天晴尚愁人,风雨秋凄凄。
执戟老人双鬓斑,陆沉三世不迁官。
穷如老鼠穿牛角,拙似点鱼上竹竿。
岂有葡萄博名郡,空馀苜蓿上朝盘。
荣华气象无丝许,正坐平生骨相寒。
晨跸凌高转翠旌,春楼望远背朱城。忽排花上游天苑,
却坐云边看帝京。百草香心初罥蝶,千林嫩叶始藏莺。
幸同葵藿倾阳早,愿比盘根应候荣。
上圣家寰字。
威略振边陲。
八维穷眺览。
千里曳旌旗。
驾鼋临碧海。
控骥践瑶池。
曲浦腾烟雾。
深浪骇鲸螭。