背樯灯色暗,宿客梦初成。半夜竹窗雨,满池荷叶声。
簟凉秋閤思,木落故山情。明发又愁起,桂花溪水清。
江南千里道,君去驿途劳。山遥关树暗,云尽楚天高。
秋风吹客骑,朔雪满征袍。自怜经岁月,何处望亭皋。
东风飒飒吹行李,荣送双龙璧池水。
璧池浪阔高化龙,直透银河三万里。
君家兄弟真雁行,季方学行如元方。
中眉不是弓刀软,个般人物宜胶庠。
只今胶庠多俊杰,正是功名到时节。
陈家原有两状元,释褐传胪未应别。
顾余亦问京华春,苍蝇愿附骥尾尘。
干将先去抉云雨,太阿行亦龙延平。
仁如爱日洁冰壶,鞭不曾施岂用蒲。
吏服官清羞鬻狱,民怜邑窘竞输租。
甘棠舍在春常满,行李船空月亦无。
展骥分州犹未称,合于紫禁着飞凫。
莫叹徒劳向宦途,不群气岸有谁如。南陵暂掌仇香印,北阙终行贾谊书。好趁江山寻胜境,莫辞韦杜别幽居。少年跃马同心使,免得诗中道跨驴。
羡君休作尉,万事且全身。寰海多虞日,江湖独往人。
姓名何处变,鸥鸟几时亲。别后吴中使,应须访子真。
池亭沉饮遍,非独曲江花。地远路穿海,春归冬到家。
火山难下雪,瘴土不生茶。知决移来计,相逢期尚赊。
平明走马上村桥,花落梅溪(xī)雪未消。
日短天寒愁送客,楚山无限路迢迢。
天色刚明,我们骑马送你到村口桥头。大雪连下几日积雪未消,枝头的梅花花瓣随风飘落,随着水流而去。
冬日昼短夜长,天寒地冻。在这黎明时分你离去,心中万般不舍啊。那绵延无际的楚山,想着路途遥远,沿途险阻,不得不为你担心。
平明:犹黎明。天刚亮的时候。走马:骑马疾走;驰逐。
四明畴昔称狂客,二室于今号散仙。子晋料登缑岭望,待君笙鹤共升天。
昔年宝应茅斋主,别后炎凉已屡经。暂入城来缘买药,却骑牛去似飘萍。
缑山重访吹笙伴,秘省长虚画鹤厅。一任洛阳人白眼,且看三十六峰青。