少年学骑射,勇冠并州儿。直爱出身早,边功沙漠垂。戎鞭腰下插,羌笛雪中吹。膂力今应尽,将军犹未知。
黄云雁门郡,日暮风沙里。千骑黑貂裘,皆称羽林子。
金笳吹朔雪,铁马嘶云水。帐下饮蒲萄,平生寸心是。
平生一顾重,意气溢三军。野日分戈影,天星合剑文。弓弦抱汉月,马足践胡尘。不求生入塞,唯当死报君。
阴山吹笛大军行,铁甲冰霜落有声。西上胡沙天渐近,可怜月比故园明。
塞坦通碣石,虏障抵祁连。相思在万里,明月正孤悬。
影移金岫北,光断玉门前。寄言闺中妇,时看鸿雁天。
南谷将军善画蝶,罗浮春暖玉枝歇。南谷将军善画马,丹青以来无及者。
画马画蝶数十年,将军之外到处传。将军之名传不朽,至今已在人人口。
素绢轻拂出真龙,一洗万古凡马空。笔下飘然落彩凤,丰致翩翩香影动。
蝶飞万丈高入云,马行千里乘长风。我今于蝶多所好,画者虽多妙者少。
将军于蝶多所长,图成浑不让滕王。君不见庄生曾为漆园叟,梦里乾坤非我有。
此身愿向画中投,栩栩长作逍遥游。
蕞尔邢侯国,巍然昭义军。未能为晋重,忽已被梁分。
壤沃连三郡,时移出四君。苍茫怀古意,群丑谩纷纭。
正忆吟窗占竹坡,风烟触眼奈愁何。梅兰只作从前瘦,石上苍苔别后多。
昔年嫖姚护羌月,今照嫖姚双鬓雪。青冢曾无尺寸归,锦书多寄穷荒骨。百战金疮体沙碛,乡心一片悬秋碧。汉城应期破镜时,胡尘万里婵娟隔。度碛冲云朔风起,边笳欲晚生青珥。陇上横吹霜色刀,何年断得匈奴臂。
边头能走马,猿臂李将军。射虎群胡伏,开弓绝塞闻。海山谙向背,攻守别风云。只为坑降罪,轻车未转勋。望湖关下战,杂虏丧全师。鸟啄豺狼将,沙埋日月旗。牛羊奔赤狄,部落散燕耆。都护凌晨出,铭功瘗死尸。