伏枕漳演後,维舟楚泽边。
筋骸非壮日,节物迫穷年。
夜雨侵床漏,晨炊凑鼻烟。
劳生我其分,十口亦飘然。
湖上兰舟暮发。扬州梦断灯明灭。想见琼花开似雪。帽檐香,玉纤纤,曾为折。渔管吹还咽。问何意、煎人愁绝。江北江南新念别。掩芳尊,与谁同,今夜月。
美玉藏精璞,明珠媚深渊。
天清气或朗,光景露涓涓。
或者辄按剑,奇才叹难全。
之子英杰人,声名何轩轩。
妙龄魁四海,终始皆称贤。
过眼不再读,悟心非口传。
文真翻手成,识超余子先。
森森列五岳,浩浩朝百川。
谓年未三十,当握造化权。
陶甄到唐虞,修洁偕渊骞。
谁云一戢翅,沈滞十二年。
众论今未谐,子心方藐然。
磨礲尽箭镞,刮洗成混圆。
上造羲轩外,下极宣政前。
讨论分本末,钩颐穷由缘。
遥遥数千载,恍然落眼边。
斯文天其兴,子能常踬颠。
试看桃李花,三春何暄妍。
未及瞬息间,飘零堕风烟。
青青乔松枝,霜雪弥贞坚。
子如识此理,聊臣白云巅。
谷雨园林万绿齐,名花惊见舞青霓。朝霞丽日腥红映,返照迎风翠晕低。
绣幕参差香露滴,雕栏高下锦云迷。沈香亭上应如此,却笑清平漫品题。
春日初长倦读书,夕阳流水荡空虚。扁舟聊复持竿去,意在青山不在鱼。
生死若昼夜,始终理之常。知者付自然,昧者徒悲伤。
观兹缀语言,预计身后藏。要令执绋人,相挽歌其章。
自非旷达士,孰不讳死丧。死丧何足云,逝波日茫茫。
四运迭相代,腊谢适春芳。载歌生挽诗,忧乐两俱忘。
飞泉练白地无尘,欻起千波湛寂身。静挟飞仙忘世虑,却嗤尘世梦中人。
一声哀管水边闻,忽忆秋风留月轩。
洛下书生来问字,襄阳耆旧亦过门。
游梁无限通宵话,访戴如今何处村。
纵使鸾封到幽垅,白云荒草不堪论。
由来此母如吾母,再皋一卮复一卮。
最好年年作生日,碧兰黄菊与同时。
傩鼓逢逢志,江边岁又除。
哦诗犹古木,高枕尚僧居。
脚垢时忘洗,头蓬月懒梳。
自应尘事少,非我故耽书。