羊公碑字晋苔昏,中有襄人古泪痕。
忆作风烟涨尘土,自今日月照乾坤。
维瓯有客伤前哲,以岘名坡续后昆。
且莫掀客看凫白,为君王洗汉江浑。
孔淳辞散骑,陆昶谢中郎。幅巾朝帝罢,杖策去官忙。
附车还赵郡,乘船向武昌。九徵书未已,十辟誉弥彰。
副君迎绮季,天子送严光。灞陵幽径近,磻溪隐路长。
编蓬还作室,绩草更为裳。会稽置樵处,兰陵卖药行。
看书惟道德,开教止农桑。别有幽怀侣,由来高让王。
前年辞厚币,今岁返寒乡。有书横石架,无毡坐土床。
兰英犹足酿,竹实本无粮。涧松寒转直,山菊秋自香。
管宁存祭礼,王霸重朝章。去去相随去,披裘骄盛唐。
东门车马路,此路在浮沉。白日若不落,红尘应更深。
从来名利地,皆起是非心。所以青青草,年年生汉阴。
绕屋树森森,多栖紫阁禽。暂过当永夜,微得话前心。
入楚行应远,经湘恨必深。那堪对寒烛,更赋别离吟。
碧户扃鱼锁,兰窗掩镜台。
落花疑怅望,归燕自裴回。
咏絮知难敌,伤春不易裁。
恨从芳草起,愁为晚风来。
衣惹湘云薄,眉分楚岫开。
香浓眠旧枕,梦好醉春杯。
小障明金凤,幽屏点翠苔。
宝筝横塞雁,怨笛落江梅。
卓氏仍多酒,相如正富才。
莫教琴上意,翻作鹤声哀。
万里滇南道,驱驰当此危。榆瞻栽汉近,鸟俯落云迟。
自怪乘风疾,旁惊叱驭痴。嗟来还独笑,莫遣鬓毛知。
眼中尘中政昏昏,华盖风高翠入云。一代风流超晋宋,百年礼乐寄河汾。
波宽好看鱼龙化,天远空怜雁鹜群。亦有平生观海意,出门万里独惭君。
三元建上京,六佾宴吴城。朱庭容卫肃,青天春气明。
朝光动剑彩,长阶分佩声。酒阑钟磬息,欣观礼乐成。
蜡花摇摇客半醉,重为主人拈旧器。吾州薄技近已无,可怜流转还供士女娱。
张铜炉,黄锡壶,匏尊王周银碗朱。后来沈老亦煎锡,粉合茶奁常接觌。
只如此斗方口酌酒多,环镌杜甫《饮中八仙歌》。我今一斗三斗五斗过,欲放未放愁摩挲。
款记康熙岁戊戍,是岁仆龄才十一。鬓丝回忆春波桥,沈老门前绿杨密。
醉乡王绩比华胥,酒隐堂名意岂殊。五斗乐真何所累,一樽随分亦其徒。
高才未愧人知少,老句曾容客和无。尘事万端君莫问,到头酩酊胜区区。