正憎风雨暗炊熟,朝日似为寒食晴。
树头树底作许好,举扬春事怜音声。
聊呼上坐行饱饭,著处小立惟青青。
更无花片近老眼,快遣鶬鹒来一鸣。
华馆相望接使星,长淮南北已休兵。
便须买酒催行乐,更觅何时是太平。
吟怀长恨负芳时,为见梅花辄入诗。
雪后园林才半树,水边篱落忽横枝。
人怜红艳多应俗,天与清香似有私。
堪笑胡雏亦风味,解将声调角中吹。
十日花时九雨风,年年百五病愁中。
春寒不禁香箦火,红归青烟忆汉宫。
生意玄烟裹,春工毛颖中。
枝头两三蕊,开不假东风。
似到孤山下,斜枝入眼中。
分明岁点雨,欲折又成空。
生意玄烟里,春工毛颖中。枝头两三蕊,开不假东风。
似到孤山下,斜枝入眼中。分明几点雪,欲折又成空。
心怯春寒起未成,起迟又恐负新晴。满窗红日披离叶,料得林郊更丽清。
官军闻说下扬州,梦里扶摇赋远游。
天运未容人力胜,民心须顺物情求。
遭逢丧乱生何补,见得升平死即休。
沽取一壶花下酌,弟兄儿女笑相酬。
独上谯楼日一廻,春风桃李满城开。
狂夫欲语无人听,呼取闲云共酒杯。
岁寒雪月交,夜永龙蛇动。莫将铁笛吹,惊破孤山梦。