残烛犹存月尚明,几家帏幌梦魂惊。星河渐没行人动,历历林梢百舌声。
群木方憎雪,开花长在先。流莺与舞蝶,不见许因缘。
千家事胜游,景物可忘忧。水国楼台晚,春郊烟雨收。
鹧鸪啼竹树,杜若媚汀洲。永巷歌声远,王孙会莫愁。
三月东风大放颠,今年为客倍凄然。杏花时节偏听雨,寒食人家不禁烟。
千里故乡愁共远,一春白日梦相牵。天涯草色青青处,秪忆千山墓下田。
粥冷春饧冻,泥开腊酒斟。故乡空泪满,华发正愁侵。
山暝雨还住,烟孤村更深。谁知江海客,浩荡济时心。
霜溪咽绝照冰姿,谁见无人弄影时。香逐晓风穿暗户,梦随落月挂寒枝。
相见汉皋晚,相思湘水春。若非捐佩者,定是解珠人。
根头春已动,枝面雪浑消。称是黄金屋,寻常贮阿娇。
南枝已先暖,北枝犹苦寒。笛中吹不尽,画里得相看。
故人不可见,梅花如故人。相思隔明月,独吟逄早春。
东风收雪曙光开,春意浓浮柏叶杯。晴日满帘宾客散,寒暄先问隔年梅。
夹城烟淡草霏霏,晋俗相传禁火时。
御苑梨繁花盛发,帝园桐嫩蕊初披。
尘微蹴踘人将散,雨细鞦韆索半垂。
游骑寻芳还斗酒,九门谣诵乐重熙。
江北游人春未回,江南春色傍人来。
茶经穀雨依稀绿,花接清明次第开。
场上斗鸡金作距,槛前妆鉴玉为台。
六朝风物今何在,莫负流年酒百杯。