乘马陟层阜,回首睇山川。攒峰衔宿雾,叠巘架寒烟。
百重含翠色,一道落飞泉。香吹分岩桂,鲜云抱石莲。
地偏心易远,致默体逾玄。得性虚游刃,忘言已弃筌。
弹冠劳巧拙,结绶倦牵缠。不如从四皓,丘中鸣一弦。
门前众峰秀,屋后流泉鸣。山田晚穫美,鸟雀多欢声。
儿女满场圃,爱此冬日晴。朝舂留过客,因识主人情。
细字灯前老不便,小斋新冷夜无眠。
数声墙竹萧萧雨,一缕铜炉淡淡烟。
滔滔孟夏逝如斯,亹亹文王鉴在兹。帝杀黑龙才士隐,书蜚赤鸟太平迟。
民皇备矣三重信,人鬼同谋百姓知。天且不为何况物,望先万物出于机。
六出飘萧万瓦乾,冰壶天地不容看。金门贺客螭头冷,草阁吟终粟瓦寒。
故人家在西溪上,欲叩柴门兴已阑。
千金画阵图,自为弓剑苦。杀尽田野人,将军犹爱武。
性命换他恩,功成谁作主。凤凰楼上人,夜夜长歌舞。
中年未仕总为强,殊怕强无转弱方。真理稍从清夜得,寓言翻虑旧交藏。
室围烟雨浑疑梦,花酿阴晴蓦自香。有命当参天地事,莫孤风月去堂堂。
十年奔走更何云,为忆家山喜送君。试访太行何处好,卜居时看陇头云。
赫赫同泰寺,妻妻玄武湖。(曼殊)
红莲冒污泽,绿盖掩青苑。(仲文)
幕府林葱蒨,钟山路盘纡。(曼殊)
苍翠明陵柏,清新古渡芦。(仲文)
天空任飞鸟,秋水涤今吾。(曼殊)
六代潜踪汉,三山古国吴。(仲文)
悠悠我思远,游子念归途。(曼殊)
掉头看北极,夕照挂浮图。(仲文)
瓦声初听响疏疏,顷刻庭除百斛珠。
寒雀不知来啄米,群鸡粥粥亦相呼。