春来有幸却承恩,花里含啼入殿门。残妆不用添红粉,且待君王见泪痕。
春来相思每随风,万里关山想自通。梦里宛然归旧国,觉来还在虏营中。
行行遍历尽沙场,只是偏教此意伤。从来征战皆空地,徒使骄矜掩异方。
切切霜风入夜寒,微微孤烛客心难。长宵独恨流离苦,直到平明泪不乾。
异方新岁自然悲,三友那堪更别离。虏酒未倾心已醉,愁容相顾懒题诗。
三边罢战犹长策,二国通和藉六奇。伫听莺迁当此日,归鸿莫使尺书迟。
愁绪足悲歌,离心似网罗。二年分两国,万里一长河。
碛外人行少,天边雁叫多。怀乡不得死,皆是惜天涯。
不幸同俘絷,常悲海雁孤。如何一朝事,流落在天隅?
永夜多寂寞,秋深独郁纡。欲知相忆甚,终日泪成珠。
铜鱼四明守,竹马十年兄。掺袂河梁别,鸣桡泽国行。
登楼知日近,傍海见潮生。郡政应多暇,新诗几首成。
华林有胡氏,孝义共知名。
宅对千峰秀,家传双桂荣。
书楼藏六籍,讲席聚诸生。
官序新春拜,门闾往岁旌。
儿孙多力学,兄弟亦躬耕。
一院松篁影,满山猿鹤声。
傍溪挑蕨煮,就树采茶烹。
客恋琴樽乐,僧依水石清。
官途空扰扰,尘世自营营。
他日林泉约,何当遂此情。
铜鱼四明守,竹马十年兄。
掺袂河梁别,鸣桡泽国行。
登楼知日近,傍海见潮生。
郡政应多暇,新诗几首成。