正好园林藉落英,细风吹雨湿清明。墙阴旱渴休无赖,自有鸣鸠解唤晴。
碧浪鳞鳞浅见沙,丹枫林里两三家。舟横渡口渔翁醉,梦觉西江芦荻花。
武夷云会总儒衣,今似晨星渐觉稀。
晚节喜同君臭味,不嫌枯淡肯来归。
春来未听杜鹃啼,但见青山花满枝。俗礼不违聊上冢,他乡寒食叹年时。
休沐同真赏,清明雪霁馀。都城瞻壮丽,仙阁挹高虚。
亭馆烟霞合,园林锦绣舒。桃源归路稳,烂醉任狂疏。
严飙肃林莽,暖日沉烟霏。游子事行迈,惨淡凌霜威。
敛策倦修阻,迹往心自违。层云眺孤鸿,徊翔鸣无依。
雍容念俦侣,欲息洲渚非。此地正苦寒,盘身西南飞。
病来多日废将迎,试命巾车作此行。稻实满田秋事了,松阴堆径午凉生。
数山见我争倾盖,一水邀人请濯缨。却忆吾庐南浦外,何时得与白鸥盟。
上方偏可适,季月况堪过。远近水声至,东西山色多。
夕阳留径草,新叶变庭柯。已度清明节,春秋如客何。
池上笙歌寂不闻,楼中愁杀碧虚云。
玉壶凝尽重重泪,寄与风流旧使君。
雷萌山中草。
云煦江上花。
流烟漾璇景。
轻风泛凌霞。
我有幽兰念。
衔意瞩里斜。
友人殊未还。
独慰檐前华。