城上危楼高缥缈,城下澄江复相绕。
有时漾影入中流,俯看鱼游仰飞鸟。
近楼多少未行舟,满江落花洒汀洲。
人同江狎不怕浪,登楼对酒弹箜篌。
大别山头白云起,金口渡边雨如洗。
半钩新月上孤城,还照高楼与江水。
晴江依旧泻浔阳,横鹤无由归故乡。
一声玉笛起何处,燕扑阑干花影长。
陶朱防狡兔,渭滨兆非熊。
先生但钓月,君王友不从。
我昔访其迹,溪光磨青铜。
呼公公不应,天籁自号空。
何人知此景,携归梵王宫。
乃知夜半力,端在寸毫中。
前年十月间,胡兵满大梁。
小臣阻天对,血涕夜霑裳。
去年十月间,左省谪征商。
扁舟归无处,江浙俱豺狼。
今年十月间,叛卒起南方。
官兵且二万,一旦忽已亡。
一身幸无责,奉亲走穷荒。
天宇如许大,八口无处藏。
空山四十日,画饼诳饥肠。
朅来古招提,和气霭修廊。
迎门有禅伯,梵行照穹苍。
却念客无归,烧猪饭苏郎。
方袍二百指,祖灯其复光。
中有护法人,义气干天枪。
倒床得甘寝,不知冬夜长。
明朝曹夫子,破浪飞危樯。
入门郁春色,满船载琼浆。
高谈惊霹雳,佳句刻琳琅。
那知奔窜中,一乐得未尝。
何当扫阴雪,四海共春阳。
便携我辈人,浩歌归醉乡。
世事如奕棋,臧否均亡羊。
蓑衣可钓月,底处是金章。
梅倚幽岩顶,花开碧藓枝。
了无脂粉态,惟有雪霜姿。
一点香清过,千年树倔奇。
和羹风味在,那许浪题诗。
燕语莺啼日正长,六宫桃李闹春光。
妾身虽未承恩泽,却喜君恩泽万方。
细观吟卷压阳春,字字新奇绝点尘。
既已学诗兼学礼,底须忧道更贫。
鸟啼花落萧閒日,月白风清自在身。
内景通明谁会得,公安处寒曙色正。
极目青山带夕阳,平沙漠漠水茫茫。
几声渔笛卢花外,惊起斜飞雁一行。
水边篱落忽横枝,不受狂蜂浪蝶知。
万紫千红俱寂寞,三花五蕊自新寄。
风号浪涌连天起,雪作云凝拂地垂。
此景此时难著脚,输渠耐冷立江湄。
山头竹万个,风来玉相戛。下有屋数间,萧然如佛刹。
门无车马喧,幽径芳草茁。隔窗识君声,遽起投笔札。
黄鸡未啄黍,环堵无可杀。园蔬煮淡泊,山泉啜甘滑。
何以乐嘉宾,春禽日嘲哳。
倒拔孤舟入瘴烟,归来百斛泻丰年。炊香未数神江白,酿滑偏宜佛迹泉。
饱去定知频梦与,醉中何至便妨禅。凭君为比长安米,看直公车牍几千。