荒洲小筑笑焚余,结构新茆再卜居。性僻故贪鸥鹭侣,地偏犹偪虎狼墟。
寒芦瑟瑟秋张乐,宿火荧荧夜读书。正忆普天方左衽,此身那得混樵渔!
北风吹,
吹我庭前柏树枝。树坚不怕风吹动,
节操棱棱还自持,冰霜历尽心不移。
况复阳和景渐宜,闲花野草尚葳蕤,
风吹柏枝将何为?北风吹,能几时!
远山犹带雪,浅水未生波。花柳无消息,春寒可奈何。
园林摇落尽堪伤,惟见阶前菊有香。岂是孤芳偏傲物,祗因群卉不禁霜。
叶雕寒玉深凝碧,花嵌精金密覆黄。我亦清幽堪作侣,朝朝把酒醉君傍。
曾见陶公拂袖归,晚香佳色傲霜威。过时只抱枝头老,不学狂花到处飞。
江云将雨弄春寒,坏絮中宵裹作团。二月北风还浩浩,几程西路更漫漫。
忽闻莺语当窗沸,想拟花枝翌日看。天道阴晴也无定,药炉且可共泥丸。