直所遭之惨兮天意奚屈,忽讣音遽闻兮哀痛不淑。
痛哲人云亡兮邦国殄瘁,感死生永诀兮莫睹其悲。
伤吾道终穷兮何心于世,相长号以酬兮阴辅吾志。
惟下观而化兮风声远被,想神之有灵兮馨此铭诗。
猜你喜欢
天子中年后,名家信有初。
身罹钩党祸,学稿启蒙书。
木直宜行伐,兰芳竟自锄。
首阳千驷马,后世定何如。
伤哉道学不容时,力抵先生蹈至危。
槐棘佥谋虽日伪,草茅公论实难欺。
苍梧千里地虽远,白首一心天自知。
借问西山近何似,白云长护紫阳碑。
念昔抠衣日,宁知辈行殊。
师才惊宇宙,鄙学困虫鱼。
纪历深皇极,谈兵浅律书。
伤心濂水别,有惑更谁祛。
夜听萧萧未涨溪,朝行滮滮已成泥。
可怜鸠取招麾速,谁似云知出处齐?野菊枝长半狼藉,江枫叶落正凄迷。
行人也识龟堂老,小榼村醪手自携。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。