秋虽不自言,举世晓其至。今当与秋期,风日宜有异。
不可拘往时,引人以愁意。聊看一叶飞,我亦自能醉。
猜你喜欢
节物催吾老,天涯见立秋。凉微金尚伏,暑炽火初流。
家远思尝稻,年衰怯戴楸。归耕期已近,河汉望牵牛。
六月望后见秋风,金井先飘一叶桐。便觉人间有凉意,三更月在绛河东。
秋日寻诗独自行,藕花香冷水风情。
一凉转觉诗难做,付与梧桐夜雨声。
清苕早试秋,便作练光浮。雨褪荷花瘦,风生蓼叶愁。
一声离岸橹,几个入城舟。惆怅田鸟响,关心卒岁忧。
千山当落日,一叶又惊秋。未解相如病,犹增宋玉愁。
行藏羞短鬓,渔钓忆沧洲。何事长为客,西风独倚楼。
雨如叹气时时落,雷似吞声隐隐听。人事自随寒暑换,丹砂未就只劳形。
冉冉光阴逝水流,斗梢明夜转清秋。乾坤已觉炎威退,枕簟应知爽气浮。
出塞飞鸿离北汉,辞巢语燕过南楼。井梧最是知消息,一叶飘飘不自由。
西风吹绉碧纱衣,金井梧桐昨夜飞。
自汲井花调药罢,却簪秋叶满头归。