田氏紫荆村
兄弟情如何,昔闻田氏子。堂前紫荆树,菀枯系忧喜。
人同树欣欣,树为人旎旎。人情有断绝,树亦从兹已。
感此欢如初,复使成连理。草木天地心,终古宜不死。
我行过柏榔,蓦见紫荆里。高榜揭当途,意在风万纪。
如今参商满天地,争说庭前荆亦紫。
兄弟情如何,昔闻田氏子。堂前紫荆树,菀枯系忧喜。
人同树欣欣,树为人旎旎。人情有断绝,树亦从兹已。
感此欢如初,复使成连理。草木天地心,终古宜不死。
我行过柏榔,蓦见紫荆里。高榜揭当途,意在风万纪。
如今参商满天地,争说庭前荆亦紫。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。
重楼杰阁倚虚空,红日苍烟正郁葱。
乡国归来浑似鹤,交朋零落不成龙。
人生真与梦何挍,我辈故应情所锺。
泪渍清诗却回棹,不眠一夜听鸣蛩。
湖边一夜霜,庭树无秋声。懒不近笔砚,何以纾幽情。
但有一睡耳,展转无由成。起拥地炉暖,坐待天窗明。
扁舟夜载石帆月,双屦晓穿天柱云。
八十老翁能办此,不须身将渡辽军。