迩觉天地窄,此中偏有馀。读书延古哲,修己惜璠玙。
心与白云远,道偕明月虚。廓然海宇外,随寓即庭除。
猜你喜欢
幽轩构得宽于斗,车马红尘不许通。柱底祗能藏酒瓮,壁间聊足挂诗筒。
雨声到枕巡檐响,花影横窗满榻红。莫笑贫居苦蜗窄,乾坤都在一壶中。
乏金难买地,结屋仅容身。帘破能通燕,檐低欲碍巾。
曲肱时肆态,抱膝屡凝神。莫笑规模窄,中藏万斛春。
斗室容高卧,虚窗彻夜明。可堪人寂寞,还对月孤清。
病向疏时益,愁于断处生。薄田何所济,艰食岁无赢。
夜听萧萧未涨溪,朝行滮滮已成泥。
可怜鸠取招麾速,谁似云知出处齐?野菊枝长半狼藉,江枫叶落正凄迷。
行人也识龟堂老,小榼村醪手自携。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。