感兴(二首)
凤凰山下野花开,又见东风燕子来。
主将深宫营玉垒,千官行乐载金罍。
裂麻解使阳城哭,作赋徒令庾信哀。
多少高人隐屠钓,尚推门第不论才。
东风拆群植,淡荡吹芳辰。
鸟鸣声已和,得气先于人。
况我圣明父,奉天弘至仁。
遂令六合里,万物皆生春。
朝回坐斋阁,怡然乐吾真。
诗章学古雅,琴调多清新。
缅怀古哲王,宝贤安国民。
予才虽未逮,有志当期伸。
凤凰山下野花开,又见东风燕子来。
主将深宫营玉垒,千官行乐载金罍。
裂麻解使阳城哭,作赋徒令庾信哀。
多少高人隐屠钓,尚推门第不论才。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。
怀抱何萧爽,凉风扫郁蒸。
寒蛩喧败草,饥鼠啮枯藤。
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。