东风吹雨到重城,古屋萧森罢送迎。帘护浓阴催暝色,檐飞急溜作泉声。
落红殷地榴初褪,浅碧侵阶藓又生。最是三餐才报罢,短童携出瓦镫檠。
猜你喜欢
短鬓白如丝,梅花似旧时。
掩屏愁入梦,隐几雨催诗。
病为阴天剧,春缘闰岁迟。
非关畏车马,衰甚实难支。
山雨时时急,溪流日日添。
湿苔缘暗壁,腐瓦落颓檐。
老至那容却,狂来未易砭。
泥深村路绝,烟树出青帘。
风声如翻涛,雨点如撒菽。
皇天念此老,一为洗烦促。
呼童取短檠,聊展旧书读。
凄然对孤影,感叹衰鬓秃。
兀如老病马,关河久在目;伏枥虽已疲,连云思苜蓿。
方惊岁更端,不觉秋已孟。
虽云暑毒俟,无奈风雨横。
荷空湖面阔,叶脱树枝劲。
百卉亦已衰,非复昔华盛。
游子老忘归,一榻卧衰病。
欲谈无客来,向壁弄麈柄。
野外偏于看雨宜,映空渡水细如丝。
川云借润支琴石,涧水分流洗药池。
未肯高眠成老态,却缘危坐得新诗。
悠然更助邻丁喜,渐近收荞下麦时。
淅淅连江雨,愔愔一室幽。
茶甘留齿颊,香润上衣裘。
泥滓将雏鸭,林樊唤妇鸠。
短章虽漫兴,聊足散吾愁。
三日雨频作,昏昏饶睡眠。
泥深散酒市,风恶恼灯天。
茅屋松明照,茶铛雪水煎。
山家自成趣,抚枕寄悠然。
雨声一滴不肯住,客梦欲成还自惊。
白水陂边破茅屋,乱书堆里老儒生。
出行岂复有流辈,未死尚能躬钓耕。
十日无鱼亦何叹,新菰幸可配吴粳。