题李小湖廷尉师好云楼诗集
叔世大有患,忧国惟书生。达官习忌讳,拱手颂升平。
朝无白香山,野无杜少陵。巍巍天门开,隆隆期同升。
诗篇及时事,黑白终分明。于己有弗便,于人多见憎。
所以顷刻间,出处异性情。夫子早归田,傲骨余棱棱。
江湖志廊庙,发语皆血诚。至言使人服,罪言使人惊。
谁言蠡测小,大海深可凭。贱子喜吟哦,寒瘦愧郊岛。
俗学能累人,读书苦不早。春花一过时,往往不如草。
兵戈四方动,玉石无丑好。作诗为消忧,反用增懊恼。
知音良独难,敝帚以自宝。低头伏海隅,谁复资探讨。
大雅忽间作,示我以先道。经史发光怪,义理掩文藻。
不顾右手胝,万本为倾倒。微名傥附骥,何用忧心捣。
叔世大有患,忧国惟书生。达官习忌讳,拱手颂升平。
朝无白香山,野无杜少陵。巍巍天门开,隆隆期同升。
诗篇及时事,黑白终分明。于己有弗便,于人多见憎。
所以顷刻间,出处异性情。夫子早归田,傲骨余棱棱。
江湖志廊庙,发语皆血诚。至言使人服,罪言使人惊。
谁言蠡测小,大海深可凭。贱子喜吟哦,寒瘦愧郊岛。
俗学能累人,读书苦不早。春花一过时,往往不如草。
兵戈四方动,玉石无丑好。作诗为消忧,反用增懊恼。
知音良独难,敝帚以自宝。低头伏海隅,谁复资探讨。
大雅忽间作,示我以先道。经史发光怪,义理掩文藻。
不顾右手胝,万本为倾倒。微名傥附骥,何用忧心捣。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。
怀抱何萧爽,凉风扫郁蒸。
寒蛩喧败草,饥鼠啮枯藤。
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。
造物宁能困此翁,浩歌庭下答松风。
煌煌斗柄插天北,焰焰月轮生海东。
皂纛黄旗都护府,峨冠长剑大明宫。
功名晚遂从来事,白首江湖未叹穷。