曹瞒柄汉政,刘氏颓三纲。岂无名流士,大雅皆沦亡。
遐哉管幼安,皂帽去辽阳。咄嗟华子鱼,末节何猖狂。
其余建安子,仁义志久荒。草檄愈头风,借面以吊丧。
碌碌何足数,谁为声价昂。列祖北海公,风厉不可当。
矫世敦古道,独论盛孝章。观其友祢生,抱负岂寻常。
裸衣骂广座,挝鼓声悲凉。非公孰具眼,彼此相激扬。
瞒也狐鼠俦,公真威凤翔。当其未遇害,汉祚固无伤。
曹孔不两立,薰莸互相妨。惜呼时不遇,尽室竟罹殃。
太阿虽屈折,不失为至刚。三复此遗编,使我增慨慷。
斯文在异姓,固当为表彰。况乃先世贤,遗琴犹在堂。
梓之附家乘,用戒永珍藏。
猜你喜欢
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。
怀抱何萧爽,凉风扫郁蒸。
寒蛩喧败草,饥鼠啮枯藤。