寄怀江宁张子莼太守四首 其三
戚戚岐路感,伥伥他乡愁。故园盛寇盗,安居渺难求。
先人敝庐在,卜筑违林邱。风捲屋上茅,摇落当深秋。
有如失林鸟,哀鸣声啁啾。输君决归计,早返澄江舟。
松菊尚无恙,琴尊堪忘忧。桂花散如霰,高卧山之幽。
戚戚岐路感,伥伥他乡愁。故园盛寇盗,安居渺难求。
先人敝庐在,卜筑违林邱。风捲屋上茅,摇落当深秋。
有如失林鸟,哀鸣声啁啾。输君决归计,早返澄江舟。
松菊尚无恙,琴尊堪忘忧。桂花散如霰,高卧山之幽。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。
怀抱何萧爽,凉风扫郁蒸。
寒蛩喧败草,饥鼠啮枯藤。