漫整荷衣拜逸民,滩声犹自动星辰。富春近日谁渔父,天子当年有故人。
名到先生才是隐,贤如光武不称臣。只因曾作梅家婿,外氏家风爱隐沦。
猜你喜欢
在昔紫薇翁,说诗白云原。紫薇已仙去,白云满江村。
荒江抚木末,尚有鲁公魂。我亦酹卮酒,一吊谢生坟。
极目飞鸿外,苍茫一渺然。
风清垂钓濑,月淡放梅天。
展卷评诗句,探囊结酒缘。
舟中无此乐,但只闭篷眠。
身非佐命材,轩冕自应辞。虽不事王侯,未足傲当时。
所遗遭明盛,遂性得栖迟。故人作天子,屈伸从所宜。
至尊下白屋,款曲语心期。借以风斯世,毋俾躁竞滋。
竟成高尚名,一代递相师。能移东汉俗,各负肮脏姿。
山林互题榜,炎精值沦夷。反令节义士,网罗横见羁。
乃知开国初,风气或先之。隐亦有时命,幸矣桐江丝。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。