太常画品称绝俗,海外皆传夏公竹。
房栊有女十五人,兰佩云鬟总如玉。
夫人贤德妇中英,伯夏乃是夫人生。
尚宝当年阅诸女,独指伯夏劳经营。
公为元娥择佳婿,卢氏一男才敻异。
便卜良期使委禽,弱冠卢卿果登第。
拜官刑部临斩人,断元号跃趋其身。
大惊构疾弃结发,始信袁公相入神。
红颜寡妇悲秋早,苔积空闺叶堪扫。
绿窗自泣啼乌夕,青镜那窥舞鸾晓。
嫁时生女在卢门,赘得梁贤生外孙。
才高却遭世俗忌,移家避谤东西奔。
湖山舍馆从人假,卖药谈诗无识者。
旧友空存顾相公,新亲岂尽王司马。
吾母之母吴公妻,伯娥异母还同襦。
若从夏氏论亲戚,我与梁兄何所殊。
即今暂寄胥门屋,西山日映横塘绿。
名园主人予妇翁,停桡月下来三宿。
梁兄床头无一钱,呼儿具食云松边。
明灯滑几写香茗,长文短赋陈佳篇。
嗟哉丈夫胡太息,古来屈事谁能直。
眼前将相几兴衰,风尘莫问樊侯忆。
猜你喜欢
夜听萧萧未涨溪,朝行滮滮已成泥。
可怜鸠取招麾速,谁似云知出处齐?野菊枝长半狼藉,江枫叶落正凄迷。
行人也识龟堂老,小榼村醪手自携。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。