夜雨响芭蕉,竹屋摇如纸。中有痴绝翁,相忆人千里。
老翁痴复痴,放响入双耳。滴滴滴到心,由心渐人髓。
蟋蟀气将喑,芙蓉香欲死。灯影化成烟,茫茫斗室里。
猜你喜欢
雨晴秋稼如云屯,豆没鸡兔禾没人。
老农欢笑语行路,十年俭薄无今晨。
无风无雨更一月,藜羹黍饭供四邻。
天公似许百姓足,人事未可一二论。
穷边逃卒到处满,烧场入室才逡巡。
县符星火杂鞭箠,解衣乞与犹怒嗔。
我愿人心似天意,爱惜老弱怜孤贫。
古来尧舜知有否,诗书到此皆空文。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
怀抱何萧爽,凉风扫郁蒸。
寒蛩喧败草,饥鼠啮枯藤。
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。