台城遗迹动凄其,总为前朝足乱离。
旧路人非芳草在,故宫春尽落花知。
江山白首犹余恨,鸟雀黄昏亦自悲。
更是伤心张绪柳,年年空被野风吹。
猜你喜欢
嗣经字曰常,上饶人。
故姓璩。
身魁梧,多笑言,吟诗不辍。
面圆而紫色,人戏呼为蟹脐,王笑而应之。
博学多撰述,有《秋吟》八章,一时传之。
湖山迤逦接亭皋,前代遗踪有石壕。
别殿珮环归杞棘,修陵凫雁出蓬蒿。
台荒过午樵歌入,寺近经时梵铎高。
肠断覆舟山下路,年年春草似青袍。
文潜字元翰,莆田人。
孤癖苦吟,诗不多作,或累月始成一章。
弃家学道,寄食武夷山中,数载后剃发为僧。
谩将遗迹问齐梁,寂寂台城露草荒。
废井尚封陵寝气,初钟不唤景阳妆。
苍茫野水迷官道,高下寒山出女墙。
还忆诵经梁武帝,临风倚树吊斜阳。
夜听萧萧未涨溪,朝行滮滮已成泥。
可怜鸠取招麾速,谁似云知出处齐?野菊枝长半狼藉,江枫叶落正凄迷。
行人也识龟堂老,小榼村醪手自携。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。