无用为时贱,忘身自古难。
风高知野旷,雪尽入春寒。
山鸟频惊猎,江船逆上滩。
物情良不远,避世敢求安?
猜你喜欢
一痕春水一条烟,化化生生各自然。七尺形躯非我有,两间寒暑任推迁。
静中群动互飞奔,扰扰谁能脱世尘。蝇虎案头新得隽,螳螂枝上忽忘身。
平生攻苦味无味,举世争雄人食人。安得洗心无一物,碧波鸥鸟自相亲。
雪中梅带春来,火裹麦将秋至。
一动一静互根,阴阳未堂相离。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。