疏桐馀一干,风雨日萧条。岁晚琴材老,天寒桂叶凋。
已悲根半死,复恐尾全焦。幸在龙门下,知音肯寂寥。
猜你喜欢
天质自森森,孤高几百寻。
凌霄不屈己,得地本虚心。
岁老根弥壮,阳骄叶更阴。
明时思解愠,愿斫五弦琴。
地势由来固不齐,上临岩竹下临溪。扶疏百尺留风响,独立千山送月低。
绿叶纵随霜雪改,丹心终待凤凰栖。更无人解鸣幽恨,杜宇声声到晓啼。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。